Χρειάζομαι Οξυγόνο για να Ζήσω

Αλεπού

Πίσω
Θέλω να γυρίσω πίσω

Λες;

Άφησα κάτι εκεί
Αχαρτογράφητο
Δικό μου

Το σκοτάδι μου το ‘κρυψε
Το τύλιξαν οι σκιές
Μέσα στη μελαγχολία του δειλινού

‘Η το άλλο:
Είχε τόσο φως
Πλημμύρα

Τώρα έμαθα
Ψάχνω αλλιώς

Θα το βρω
Χωρίς την αλεπού

Ο Πακετοφτιάχτης Παιχνιδιών

Αποφάσισα πρόσφατα να αδειάσω λίγο χώρο στο δωμάτιό μου για να φέρω κι άλλα καλούδια μέσα…
Η αρχή με τα αγαπημένα μου Lego, από τη σειρά Bionicle:

O Matau (Toa Hordika) στημένος όρθιος

Πανοραμική άποψη

Η αιώνια κατοικία (μέχρι κάποιος να τα ξεθάψει)

Έτοιμο!

Τώρα σειρά έχουν οι κάρτες Yu-gi-oh (αυθεντικές πάντα), στις οποίες έδωσα πολύ χρήμα και χρόνο:

Μια άποψη

Άλλη άποψη (φαίνεται και το αρρωστιάρικο δάκτυλό μου)

Καμιά ώρα πήρε αυτό (είναι χωρισμένες ανά κατηγορίες)

Μοντελισμός με θέμα τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών (έχω κι αεροπλανάκια, αλλά αυτά κοσμούν τα ράφια μου), από γνωστή εταιρεία που βγάζει τέτοια:

O Frodo

O Eomer

O Aragorn

Μισοτελειωμένες (ή μισοαρχινισμένες; ) κολώνες

Κάποια ερείπια

Και τέλος, τάξη και πακέτο

Υ.Γ. 1) Το post αυτό περιμένει στα drafts κανένα μήνα, βαριόμουν λιγάκι να το επεξεργαστώ, γιατί ήθελε να ανεβάσω τόσες εικόνες ;-)
2) Η ποιότητα των φωτογραφιών είναι χάλια. Κάποιες είναι βέβαια και προϊόντα επεξεργασίας, ήταν πολύ σκοτεινές για να φαίνονται…
3) Μου αρέσει πολύ αυτό το post, είναι γεμάτο χρώμα!

Σκατά στο ντιβάνι

Γυναίκα, τι είναι αυτό;
Πάλι στο σαλόνι άλλαξες τον μπέμπη;

Δεν έχουμε μωρό αγάπη μου.

Και ποιανού ήταν η βάπτιση που με φιλούσαν όλοι;

Προφανώς τη δικιά σου εννοείς…

Και ποιανού είναι αυτό το σίχαμα;

Μάλλον του σκύλου…

Και τι κάθεσαι και κοιτάς σα βλαμένη;
Δε σου έχω πει να μην τον βάζεις στο σπίτι;
Τσακίσου να καθαρίσεις, θέλω να καθίσω, έχει Euro.

Άντρα, δεν έχουμε σκύλο…

(Απορημένο βλέμμα)

Γιατί δε γυρνάς απ’ την άλλη να δω κάτι;

(Γυρίζει με την πλάτη)

Ωωω, το βρήκαμε το πρόβλημα!

Πω πω σκατά, πω πω βρωμιά,
βούιξε η γειτονιά.
Φέρτε μάνικες, φέρτε νερά,
να δει ο μαλάκας το Euro με χαρά.

Πάρτε και λίγο Atreyu για να γουστάρετε:

Atreyu – Doomsday

Υ.Γ.: Η φράση «τα σπάει» ή «τα σπάσαμε» και άλλα σύμφυτα με εκνευρίζει αφάνταστα. Έχω βαρεθεί να την ακούω.

Τζάμπα πράμα

Πωλείται αυτό το χαρτί με (ξεραμένο πια), από το δάκτυλο, αίμα Battusai.

Ενδεικτική τιμή: 99,73€ (αν δε μου αρέσει η φάτσα σας μπορεί να αυξηθεί στα 99,94€)

Παρέχεται και ειδική άδεια για κλωνοποίηση. Αν με κλωνοποιήσετε μπορώ να σας κάνω τα μαθήματα ή να πηγαίνω για ψώνια.

Άντε, τι περιμένετε;

Ύμνος στο αγαπημένο μου «ρόφημα»

ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕΘΩ 

Τρέχει, τρέχει το νερό,
μέθυσε η Λένη,
αφού είναι τύφλα απ’ το πιοτό
κι έχει την κόρη της χαμένη.

Μπλα, μπλα, μπλα,
θέλω κι άλλο μπυρόνι.
Γουστάρω τραλαλα,
σαν το μικρό τριζόνι.

Μισώ τη ζάχαρη μες το πιοτό,
θέλω αλμυρό, παρέα με μεζέ,
όχι άλλο μπουκάλι παρδαλό,
θα γούσταρα κι άλλο κεφτέ.

Μα όσο κι αν κατεβάσω
δε φεύγω απ’ εδώ.
Το κεφάλι μου δε θα το χαλάσω,
τόσο που να μη μπορώ να δω.

Είμαι εδώ, είμαι εκεί.
Θέλω μπύρα από τη λαϊκή.

Το κατάφερα κι αυτό

Είναι γεγονός. Το μπλογκ έφττττασσσεεε επιτέλους τα 1000 views.
Ευχαριστώ όσους μπήκαν έστω και για μία φορά και όλους όσους διαβάζουν ό,τι γράφω.
Επόμενος στόχος 5000. Έχουμε καιρό ακόμα. Αλλά θα προσπαθήσω.

ΖΗΤΩ, ΖΗΤΩ, ΖΗΤΩ

Τραλαλα, τραλαλο,
θα ‘θελα λίγο χορό.
Με τα views που με ‘χετε κάνει
έχω την οθόνη μου ξεκάνει…

Περιμένω comments για να με συγχαρείτε. Άντε, μην κάθεστε. Δεν είναι δύσκολο.

Η κλανιά της αρκούδας

Περπατώ, περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εκεί.
Ξαφνικά πέφτω χάμω, με τα μούτρα στο χώμα.
Μια μυρουδιά σπιτικού μπροκόλου πλανάται στον αέρα.
Με μια δόση μελιού και συνάμα την απόλαυση του ξυμένου φλοιού.
Η βρώμα του μεθανίου.
Με ισοπέδωσε ολοκληρωτικά, όπως και το μισό ζωντανό δάσος.
Αυτή είναι η κλανιά της αρκούδας…