Πληροφορική και Μπλογκ

8 Οκτωβρίου, 2008 στο 12:29 μμ | Αναρτήθηκε στις Για μένα, Χύμα, News | 4 Σχόλια
Ετικέτες: ,

Είμαι στο σχολείο, κάνουμε Πληροφορική και παίζω με το μπλογκ μου. Και δίπλα μου είναι ένας καμένος.

1) Όσοι κάνουν κατάληψη είναι τεμπέληδες.

2) Πεινάω αρκετά, θέλω να πάω σπίτι.

3) Δε μου αρέσει ο πολύς ήλιος νομίζω.

4) To Word 2007 είναι απίστευτα τέλειο, μπορώ να γράφω μαθηματικά και γενικά σύμβολα σ’ αυτό και είναι τρέλα γενικά.

5) Θέλω να πάω πανεπιστήμιο, αν το καθάριζαν κιόλας από τις βρωμερές πολιτοαφίσες με αρχικά ΕΦΑΧΨΑ και ΓΕΡΑΕΦ περίπου, θα ήθελα πιο πολύ.

Κουδούνι. Πάω να ακούσω MP3.

Η ζωή είναι ωραία, να περνάτε όλοι όμορφα.

Βοστώνη και γκάιντες

Το δικό μου blog

15 Αυγούστου, 2008 στο 10:51 πμ | Αναρτήθηκε στις Επικαιρότητα, News | 7 Σχόλια

Χρόνια πολλά σε όλους, ας μας προστατεύει η Παναγιά, πάντα.
Χρόνια πολλά και στους εορτάζοντες, ξέρω ότι γιορτάζουν οι Μαρίες σήμερα. Μου είπαν ότι είναι μόνο για παντρεμένες, είναι πάντως λίγο μπερδευτικό αυτό με τις πολλές γιορτές ανά όνομα…

Επιστροφή μετά από αρκετό καιρό, ουσιαστική επιστροφή, γιατί οι υπόλοιπες ήταν ψόφιες ;-)
Αν και αργία για όλους αυτή η μέρα (για μας τους μαθητές δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως διακοπές έχουμε), βόλεψε να ανοίξω ξανά το blog σήμερα. Βασικά ήταν έτοιμο από χθες, αλλά έπρεπε να γράψω και το αντίστοιχο ποστ και να διορθώσω κάποιες ψιλοατέλειες που προέκυψαν στην πορεία.

Όσοι μπαίνουν συχνά θα παρατηρήσουν το νέο μου θέμα, theme βασικά, νομίζω ότι το θέμα δεν ταιριάζει σα μετάφραση, αλλά αυτό μου ήρθε, αυτό γράφω. Ήθελα καιρό να το αλλάξω, δε μου ταίριαζε τίποτα, τελικά πήρα την απόφαση και να το. Άλλαξε και η sidebar λιγάκι, ελπίζω να έγινε πιο όμορφη.

Λένε ότι δε μετρά η εμφάνιση στα blogs, αλλά η ουσία. Εμένα δε με νοιάζει, δε θα ‘θελα σε καμιά περίπτωση να έχω άσχημο blog με κακούς συνδυασμούς χρωμάτων. Το περιεχόμενο έρχεται με τη σειρά του…

Μακάρι να με βοηθήσει η καινούργια εμφάνιση, να κάνει το blog ποιο ελκυστικό για μένα πρώτα και να μη με κουράζει τόσο το να γράφω σ’ αυτό.
Α, υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον στην Καθημερινή για τον ιστότοπό μου, αν και το γράφω λιγάκι αργά, αλλά τι πειράζει :-)
Όποιος ενδιαφέρεται, ας μπει εδώ.

Πρέπει να τελειώνω, προέκυψε ιδιαίτερο μάθημα στις 11 (τι τραβάνε οι μαθητές να ξέρετε) και βιάζομαι λιγάκι. Ευτυχώς το δωμάτιο είναι καθαρό και τακτοποιημένο (αυτό είναι το μόνιμό μου πρόβλημα με τα μαθήματα στο σπίτι) και δε χρειάζεται να έχω κι άλλο μπελά στο κεφάλι μου.

Τσεκάρετε και αυτό με τον audio player :-)

Υ.Γ.: 1. Πείτε μου σας παρακαλώ αν σας αρέσει η ανανέωση, έκανα αρκετό κόπο και καλό θα ‘ταν να ξέρω αν βγήκε όμορφο και χρηστικό το blog. Thanks!

2. Ο πρώτος που θα σχολιάσει κερδίζει ένα στρέμμα στο Άλφα του Κενταύρου.

Αναμνήσεις και μπουρδούκλωμα (και φωτο-ποστ)

12 Ιουλίου, 2008 στο 10:48 πμ | Αναρτήθηκε στις Beauties, Για μένα, News | 13 Σχόλια
Ετικέτες:

Στη συναυλία των Linkin Park δεν τράβηξα σχεδόν τίποτα. Βασικά το κινητό μου δεν είναι ικανό για κάτι τέτοιο, ενώ η φωτογραφική μου μηχανή ήταν στην τσάντα, την οποία είχα αφήσει κάτω για να μη με κουράζει. Αυτή η φωτό είναι από το τέλος, τη στιγμή που αραιώνει ο κόσμος, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτά τα φωτεινά κυκλάκια (υγρασία;):

Να και μερικές άλλες, respect στο Θάνο που με συντρόφευε εκείνη τη μέρα και μου τις έστειλε…

Ο Μάικ, ο Mike, ο Μάικ!

Γεια σου Chester!

Εκτός από διακοπές, ασχολήθηκα και με τη φωτογραφική μου λιγάκι, διαφορετικά από άλλες φορές πάντως. Από τις καλύτερες φωτογραφίες που έχω τραβήξει ποτέ (προσωπική γνώμη):

Η ιδιοκτήτρια με κοιτούσε με μισό μάτι από τη βεράντα καθώς με έβλεπε να τραβάω άκυρα πράγματα με τη μηχανή…
Χωρίς λόγια :-) :

Μουσική ταξιδιάρικη και αναπολιάρα από τους Nightwish…
The Islander, αφιερωμένο στον μαλλιά που με συντρόφευε 10 μέρες και ξέρει να το τραγουδά (follow the blind…)
Να ‘σαι πάντα καλά ρε bro…

Το υπερ-post της φυγής

24 Ιουνίου, 2008 στο 12:48 μμ | Αναρτήθηκε στις News, Thoughts and thinkin' | 7 Σχόλια
Ετικέτες:

Έφτασα αισίως τα 4000 views. Thanks σε όσους μπαίνουν τακτικά και σε όλους όσους η τύχη τους έφερε στο σκούρο τσαρδάκι μου. Τελευταία πάει αρκετά καλά το blog, βασικά είναι και μερικά post που προσελκύουν τα βλέμματα…
Άλλαξα και την εικόνα της επικεφαλίδας, ελπίζω να αρέσει…

Και για του λόγου το αληθές, ώρα να δημοσιεύσω κάποια από τα στατιστικά που μας παρέχει τόσο απλόχερα η WordPress (που ξύνεται καμιά φορά, αλλά εμείς την αγαπάμε). Λοιπόν, από τη μέρα που άνοιξα το blog, στις 16 του Δεκέμβρη, να τι συμβαίνει:

Γενική προσέλευση (μέχρι τώρα): 4054
Ρεκόρ προσέλευσης σε μια μέρα: 115
Άρθρα: 67
Σχόλια: 261

Και τα top 3 μερικών κατηγοριών:

Κλικ ή σύνδεσμοι που επέλεξαν οι επισκέπτες:
1) marionettie.blogspot.com (56 κλικ)
2) kagouras.blogspot.com (26 κλικ)
3) popcornmovie.wordpress.com (22 κλικ)

Δημοφιλέστερα άρθρα ή σελίδες:
1) Γεμίζοντας το μυαλό με ΣΚΑΤΑ (277 επισκέψεις)
2) Η Τήλος και οι αδερφές (116 επισκέψεις)
3) Αυτός που κατοικεί εδώ/ About και Ο Πορδοκόφτης (76 επισκέψεις)

Referrers (δηλαδή links τα οποία πάτησαν σε άλλες σελίδες για να βρεθούν στο δικό μου blog):
1) popcornmovie.wordpress.com (130)
2) greeklee.wordpress.com (106)
3) WordPress Dashboard (102)

Search terms σε μηχανές αναζήτησης, οι οποίες έδειξαν το blog μου:
1) http://www.ineedo2wordpress.com (82)
2) ineedo2.wordpress.com (50)
3) σκατα (31)
Μένοντας στην ίδια κατηγορία, θα δώσω κάποιες ενδιαφέρουσες αναζητήσεις: ‘πως να ριξεις γκομενα’ ή ‘πως να ριξεις μια κοπελα’, ‘πολλα σκατα στο κεφαλι‘, ‘ΚΛΑΝΙΑ‘, ‘λεσβιες να πηδιουνται‘ και άλλα σύμφυτα…

Φεύγω.
Βασικά από αύριο αρχίζει μια περίοδος κατά την οποία θα απουσιάζω από το σπίτι. Ημιδιακοπές θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι θα κάνω τουλάχιστον 5-6 μπάνια και θα δροσιστεί η πλατούλα μου. Και μπορεί και να μαυρίσω, αν και δε το επιδιώκω ποτέ, θα φαίνομαι χάλια! Και θα μάθω πράγματα. Και θα ζήσω κάτι που δεν έχω ξαναζήσει στη ζωή μου (βλέπε συναυλία :-) )

Αφήνω τον υπολογιστή στα αιματηρά χέρια των γονιών μου, ελπίζω η μάνα μου να μην αρχίσει να σφουγγαρίζει τα καλώδια…
Και στα βρώμικα δάχτυλα του αδερφού μου βέβαια για να μην κλαίγεται και να μπαίνει στο Ίντερνετ, αφού πρώτα δημιούργησα έναν καινούργιο χρήστη (μισώ τους πολλούς χρήστες σε ένα PC, αλλά η ανάγκη, καταλαβαίνετε).

Σήμερα έπλυνα ένα πιάτο, το ποτήρι που ήπια γάλα το πρωί και ένα πηρούνι, πράγμα που σπάνια κάνω (οι φορές που έχω πλύνει γενικά πιάτα μπορούν να μετρηθούν στα δάκτυλα των δυο χεριών). Βασικά αυτό που με ώθησε να το κάνω είναι νομίζω το αίσθημα μιας τελευταίας ευθύνης. Πως κάτι πρέπει να προσφέρω πριν την κάνω…

Η βαλίτσα είναι ανοιχτή στο πάτωμα, έχω ακόμη δρόμο μέχρι να την ολοκληρώσω. Περιμένω και το σιδέρωμα μιας παρτίδας ρούχων, τους φορτιστές κινητού – MP3 και πολλά και διάφορα. Θα πάρω μπατονέτες στα σίγουρα. Και τα παπούτσια του μπάσκετ. Μπορεί να πετύχω γήπεδο, μακάρι δηλαδή. Και η μάσκα μου στο πάτωμα:

Εκπλήρωσα και τις υποχρεώσεις μου ως blogger, απάντησα σε όσα σχόλια μου έκαναν, σχολίασα και σε άλλα blog… Συγγνώμη αν ξέχασα κανένα, έπρεπε να κάνω πολλά σήμερα. Ξανά συγγνώμη. Κουράστηκαν τα χέρια μου, αλήθεια. Εκεί που θα ‘μαι δεν ξέρω αν θα ‘χει πισιά και πρόσβαση στο νετ, αλλά και να ‘χει δε θα επιδιώξω να τα χρησιμοποιήσω. Ούτε για να ελέγξω τα mail μου. Έτσι για απεξάρτηση. Σιγά μερικές μερούλες είναι 11-12 το πολύ. Από τη στιγμή που το δημοσιεύω αυτό, ο υπολογιστής κλείνει. Και θα ανοίξει όταν γυρίσω ξανά.

Βασικά τώρα τελευταία δε με πολυτραβά ο υπολογιστής. Ίσως επειδή σταμάτησα να ασχολούμαι με το downloading. Και μόνο το blog έχω. Χαζομάρες κάθομαι και γράφω τώρα, αλλά ποιος νοιάζεται…

Ψιλονιώθω σα να πηγαίνω στον πόλεμο. Μακάρι να περάσω καλά. Και στον πόλεμο μπορείς να περάσεις καλά, όσο άσχημα και να ‘ναι. Θα μου λείψει η Θεσσαλονίκη, θα μου λείψει πολύ γαμώτο. Αλλά δεν πρέπει να σκέφτομαι τέτοια. Θετικές σκέψεις, πάντα, αναμένω τα καλύτερα!

Η μουσική επιλογή πραγματικά πολύ δύσκολη. Χαρούμενο, λυπητερό, χορευτικό, δεν ξέρω στ’ αλήθεια. Αφήνω λοιπόν ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ και ξέρω πως αρέσει σε πολλούς εκεί έξω…

Υ.Γ.: Πω πω, ίδρωσα για να το βγάλω αυτό το post, μπορεί και να μάτωσα, ουφ, τέλειωσε! Ελπίζω να μη βαρεθείτε, είναι λίγο μεγάλο για τα δεδομένα μου…

Περιμένοντας οτιδήποτε

20 Ιουνίου, 2008 στο 12:23 μμ | Αναρτήθηκε στις News | 7 Σχόλια

Πριν αρχίσω τις ιστορίες μου, απλά κοιτάξτε την από πάνω εικόνα.
Δεν είναι υπέροχη; Χθες τη βρήκα, και από το πρωί κοσμεί το φόντο της οθόνης μου. Όποιος θέλει μπορεί να την κατεβάσει (έχει καλή ανάλυση 1600×1200), είναι τόσο τέλεια…
Και συμμάζεψα λιγάκι την επιφάνεια εργασίας μου, έχω 40 εικονίδια μόνο, δε νομίζω ότι μπορώ να τα μειώσω κι άλλο :-(

Χθες το απόγευμα πήγα στον οδοντίατρο. Μου έκανε σφράγισμα, μου έδειξε και την τρύπα που έκανε στο δόντι για να βάλει το αμάλγαμα. Σήμερα θέλει να ξαναπάω για να ολοκληρώσω τις οδοντικές συνεδρίες, με καθαρισμό και φθορίωση. Υπάρχει ένα καλό στα ιατρεία. Τα περισσότερα τουλάχιστον. Έχουν κλιματισμό…

Θέλω να ‘ρωτήσω’ κάτι. Ποια είναι η κατάλληλη ποσότητα κατανάλωσης πίτσας; Χθες είχε γενέθλια ο καημενούλης (ο αδερφός μου) και εμφανίστηκαν 4 πίτσες στο σπίτι. Τη μία πρέπει ήδη να την έχει χωνέψει το στομάχι μου, τώρα οι υπόλοιπες δεν ξέρω, λογικά φαγώθηκαν από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και τους μουσαφίρηδες (επισκέπτες ντε!). Από εκεί που έτρωγα 4 κομμάτια, άντε 5 στα κέφια μου, έφτασα τα 8. Μου φαίνεται ότι είναι λιγάκι υπερβολικό, ε;

Επιπλέον, χθες είδα ποδόσφαιρο μετά από πολύ πολύ πολύ καιρό, έστω και ένα μόνο ημίχρονο, και ξέρετε κάτι; Μου άρεσε. Πορτογαλία – Γερμανία. Νίκησε η ομάδα που υποστήριζα. Οι Γερμανοί. Τρόμαξα να θυμηθώ πολλές γνωστές σκατόφατσες, ακόμη και οι ποδοσφαιριστές κάθε λίγο και λιγάκι κόμμωση αλλάζουν, ούτε μόντελοι να ήταν…

Όταν γράφω κάθε παράγραφο στο post, κάνω προεπισκόπιση για να δω πως θα φαίνεται, και όλο μικρό μου φαίνεται. Αυτή τη στιγμή είμαι γύρω στις 250 λέξεις, θέλω να γράψω κι άλλα, χαλάει η αισθητική εικόνα της ανάρτησης διαφορετικά!

Και κάτι άλλο. Θέλω να αγοράσω κλεψύδρες. Πολλές, μεγάλες, μικρές. Απ’ όλα τα σχέδια. Αλλά δεν ξέρω που έχει. Και να ήξερα, η οικονομική μου κατάσταση είναι ψιλοάθλια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η μόνη που έχω είναι μια sandglass (λέγεται κι έτσι, εγώ σαν hourglass την ήξερα) από ένα επιτραπέζιο, Παντομίμα αν θυμάμαι καλά. -Επιτραπέζια δεν έχω παίξει πολλά στη ζωή μου, αλλά κουβέντα να γίνεται-

Τέλος πάντων, στις 1 είναι το ραντεβού με το γιατρό, πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι.

Κλείνοντας, ήθελα να βάλω κάτι ήρεμο, λυπημένο ίσως, για μουσική υπόκρουση, αλλά το κλίμα του ποστ δεν εμπνέει κάτι τέτοιο, οπότε να η επιλογή μου:

Υ.Γ. 1) Ο αρχικός τίτλος του post ήταν ‘Περιμένοντας το αύριο‘, αλλά μόλις πριν λίγο έμαθα πως αυτό που περιμένω δε θα έρθει αύριο, αλλά σε μια βδομάδα, μπου χου χου…
2) Στα σχόλια των υπόλοιπων post θα απαντήσω πιο μετά, δεν προλαβαίνω τώρα.

Περιμένω τώρα το θερινό ηλιοστάσιο

14 Ιουνίου, 2008 στο 7:51 πμ | Αναρτήθηκε στις Music, News | 2 Σχόλια
Ετικέτες:

Τέλος εξετάσεων. Από χθες. Χθες έβρεξε κιόλας.
Έφτασε τέτοια εποχή, κι εγώ ακόμη με τη μοκέτα είμαι στο δωμάτιο, το οποίο παρεπιμπτόντως είναι ανάκατο…
Έβγαλα να πετάξω όσα βιβλία δε μου χρειάζονται, πακέταρα τα παλιά βοηθήματά μου και άρχισα να τακτοποιώ τα καινούργια. Βασικά γίνονται συγγενικές ανταλλαγές βοηθημάτων, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Κι όπως καταλαβαίνετε, κάπου η δουλειά σταμάτησε στη μέση, και γι’ αυτό έχουμε το παρατηρούμενο αίσχος. Σήμερα πάντως θα μπει τάξη. Ξεκάθαρα πράγματα.

Μερικοί στίχοι που ανακάλυψα σε ένα τραγούδι που παίζει σαν opening στο Bleach, ένα anime που παρακολουθώ. Είναι τόσο φοβεροί (έχει κι άλλους πολύ καλούς, αλλά για μένα, οι συγκεκριμένοι ξεχωρίζουν)…

Στα γιαπωνέζικα:

Mou dareka no tame janakute
Jibun no tame ni waratte ii yo

Στα εγγλέζικα:

You don’t have to force your smiles for anyone
It’s okay to smile… for yourself

Στα γραίκικα (συγχωρέστε με για την ατέλεια της μετάφρασης):

Δεν είναι απαραίτητο να (αναγκάζεσαι να) χαμογελάς για κανένα
Μπορείς να χαμογελάς… για τον εαυτό σου

Και μόλις δημιούργησα μια σύγχρονη στήλη της Ροζέτας!

Να το και το κλιπάκι:

Δείτε σας παρακαλώ το βίντεο κλιπ, η έμπνευση με τα παπουτσοσκίτσα είναι απίστευτη. Και οι γιαπωνέζοι άκυροι όπως πάντα ;-)

Το σύρμα μπορεί να μην είναι μεταλλικό

6 Ιουνίου, 2008 στο 5:29 μμ | Αναρτήθηκε στις Για μένα, Επικαιρότητα, Χύμα, News, Thoughts and thinkin' | 4 Σχόλια
Ετικέτες: ,

Εξαιτίας ανειλημμένων υποχρεώσεων, τρεξίματος, συσκότισης των τηλεφωνικών γραμμών και πολλών άλλων παραγόντων δεν κατάφερα να είμαι κοντά στο blog.
Ευτυχώς οδεύουμε προς το τέλος των εξετάσεων, θα φύγει ένα βάρος, μια εβδομάδα έμεινε. Στις 13 τελειώνει το φετινό πρήξιμο και πάμε γι’ άλλα! -Όχι πάντα ευχάριστα, του χρόνου θα με κρίνουν σε διάστημα 2 εβδομάδων-

Μερικά νέα:
1) Κουρεύτηκα, χάθηκε τουλάχιστον 1 κιλό μαλλί, ο κουρέας τα σκούπιζε για αρκετή ώρα μέχρι να τον πληρώσω…
2) Πήρα καινούργιο MP3 player, μετά από 1 μήνα+ αναμονής από το χαζό το κατάστημα! Να φανταστείτε ότι η νονά μου μου είχε φέρει δώρο το MP3, το οποίο άλλαξα για να πάρω αυτό, το Πάσχα! Το παλιό και τιμημένο πρώτο player, ο Κίτσος, θα συνεχίσει να υφίσταται, αλλά μόνο ως κομάντο ειδικών αποστολών, η μονόχρονη εμπειρία του άφησε ανεξίτηλα σημάδια στη LED οθονούλα του. Το καινούργιο δεν ξέρω πως θα το ονομάσω, είναι πάντως θηλυκό στα σίγουρα και είναι σα νυφούλα. Την προσέχω σα τα μάτια μου!
3) Οι Celtics νίκησαν τους Lakers στον πρώτο τελικό του NBA, τον έβλεπα την Παρασκευή τα χαράματα τρώγοντας γιαούρτι λεμόνι.
4) Ο καιρός είναι σκατά.
5) Το πολύ αποσμητικό βρωμάει, προτιμήστε roll-on.

Και το σημαντικότερο, 6) Άλλαξα προσανατολισμό του κορμιού μου πάνω στο κρεβάτι! Πλέον ρίχνω τα σάλια μου εκεί που ήταν κάποτε τα πόδια μου. Μου φαίνεται ότι έφτασα σε αυτή την κατάσταση για να μπορώ να βλέπω και ξαπλωμένος παιδικά και το συνήθισα.

Άσχετο άλλο θέμα, το οποίο θα ήθελα να σχολιάσω:

Οι περισσότεροι γνωρίζετε πως ο Barack Obama πήρε το ‘χρίσμα’ των Δημοκρατικών. Αρκετά εύκολα θα έλεγα. Πάντως έχω να κάνω μια παρατήρηση: αν δεν ήταν έγχρωμος (μαύρος ελληνιστί, για να μη με λέτε και ρατσιστή), δε νομίζω να τέλειωνε τόσο εύκολα τον αγώνα του. Είναι προφανές ότι πάει για πρόεδρος. Μάλλον αυτόν θα ψηφίσουν. Αλλά νομίζω πως θα ήταν διαφορετικά αν ήταν λευκός.
Όσους Έλληνες ρωτάω, μου λένε πως θέλουν τον Ομπάμα. Τους ρωτάω τι θα γινόταν αν ήταν λευκός. Λένε πως πάλι αυτός θέλουν να βγει. Κρίμα όμως που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν καν το έργο του ή τις ιδέες που πρεσβεύει (ούτε κι εγώ για να λέμε και του στραβού το δίκιο).

Και μιας που άρχισα για Αμερική, πάρτε κι ένα τραγούδι, έτσι για τον καλό μήνα και για να χαμογελάσουν τα αυτάκια σας:

Sugarcult – Los Angeles

Υ.Γ.: Εδώ και μερικό καιρό έχω ξεπεράσει τα 50 posts, πάμε για τα 100! Α, κοντεύω και τρία χιλιάρικα views! Ανεβαίνει το οξυγόνο, αργά και σταθερά…

Είναι άσχημο να αρρωσταίνεις, πολύ άσχημο…

20 Μαΐου, 2008 στο 10:00 μμ | Αναρτήθηκε στις News | 2 Σχόλια
Ετικέτες: , , ,

Μετά από δύο περίπου μέρες ατελείωτης ξάπλας και κίνησης μόνο μεταξύ κρεβατιού – καναπέ, ανάρρωσα επιτέλους από τον καταραμένο πυρετό με υποψία γαστρεντερίτιδας (τηγανιά πάντως δεν πρόκειται να ξαναφάω).

Σήμερα είμαι καλά, το κακό είναι ότι δεν έχω δικαιολογία για να μη διαβάζω…
Αύριο δίνω μαθηματικά κατεύθυνσης και αγγλικά. Εντάξει, θα τους πάρω τον κώλο, δεν έχω πρόβλημα (εκτός αν πέσω στο βαθύ χαντάκι της απροσεξίας, στο οποίο σακατεύομαι αρκετά συχνά).

Τέλος πάντων, κατά τη διάρκεια της συνεχούς ξεκούρασής μου, άκουσα όλα μου σχεδόν τα CD. Άκουσα ένα τραγούδι τόσες πολλές φορές που νόμιζα ότι ήμουν με το ένα πόδι στον τάφο. Το τραγούδι ονομάζεται Deathbed (ναι, πολύ αισιόδοξο) και είναι ιδιαίτερα μεγάλο (11.05 λεπτά κρατάει). Στο youtube το ακούτε με κάποιες περικοπές βέβαια, δεν είναι ολόκληρο.

Για να μη σας κουράζω στο blog, ολοκληρωμένους στίχους θα βρείτε εδώ (περιγράφουν μια ιστορία).
Το ρεφρέν μόνο θα αναφέρω, είναι φοβερό:

But this is my deathbed
I lie here alone
If I close my eyes tonight
I know I’ll be home

Tην τελευταία φορά που ακούγεται, το ρεφρέν γίνεται έτσι:

But this was my deathbed
I died there alone
When I closed my eyes tonight
You carried me home

Αλλαγές

13 Μαΐου, 2008 στο 10:07 μμ | Αναρτήθηκε στις News | 2 Σχόλια
Ετικέτες: , ,

Αρχίζω να βαριέμαι να γράφω στο blog. Έχω πάμπολλες ιδέες για post, μόνο που με φοβίζει το γεγονός ότι πρέπει να τις μεταφέρω στην οθόνη του υπολογιστή.
Τέλος πάντων, στη ζωή δεν πρέπει να βαριέσαι τίποτα!

Αρχικά θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι ξεπέρασα τα 2000 hits, μετά από αρκετό καιρό, θα έλεγα. Ήθελα να αλλάξω το θέμα (layout) και τη γενική διαρύθμιση του blog, αλλά τίποτα δεν ταίριαζε, όλα βρωμούσαν, και γι’ αυτό περιορίστηκα στο να αλλάξω την εικόνα της επικεφαλίδας (η καινούργια μου άρεσε πολύ, ταιριάζει κιόλας).
Το μάθημα στο σχολείο τέλειωσε. Πάει ακόμη μια σχολική χρονιά. Πέρασε αρκετά γρήγορα, θα μπορούσα να πω. Αρκετά χαλαρή για μένα, ξέφυγα φέτος. Καλά ήταν, η ζωή συνεχίζεται…

Εξετάσεις τώρα. Από τις πιο ήρεμες περιόδους της σχολικής ζωής. Πώς περνάει ο καιρός…
Θα κάνω ένα ποστ για τους φίλους στο μέλλον, με αφορμή ένα υπέροχο κείμενο, να το περιμένετε!

Και τώρα θα γράψω για την αλλαγή. Το πόσο όμορφο και μυστήριο είναι το να μεταμορφώνεσαι μέρα με τη μέρα. Την περίεργη γεύση του να είσαι διαφορετικός από χθες.
Αλλάζω, κατά τη γνώμη μου πάντα, σημαίνει ζω.
Ζω κάθε πτυχή που μου προσφέρει αυτός ο κόσμος. Ρουφώ από κάθε πλευρά. Τη μια μέρα ζω τη χαρά. Την άλλη την απελπισία. Όντας κοινωνικός και εξωστρεφής ανακαλύπτω τους άλλους. Με το που γίνομαι μοναχικός, βρίσκω ποιος είμαι. Σοβαρός από τη μια, χαζοχαρούμενος από την άλλη. Καταθλιπτικός το πρωί, οπτιμιστής το βράδυ. Κάνοντας ανταλλαγές στην ανιδιοτέλεια και τον εγωισμό. Βάλτε το μυαλό σας να βρει κι άλλα!
Η αλλαγή μπορεί να είναι και εξωτερική. Αλλάζω συνέχεια τα μαλλιά μου, να μην φαίνομαι ποτέ ίδιος. Ντύνομαι κάθε ώρα με διαφορετικά ρούχα. Τη μια παχαίνω, την άλλη είμαι αδύνατος και την τρίτη body builder (λέμε τώρα). Βρωμερός και λέτσος χθες, απάλός καθαρούλης σήμερα. Υπάρχουν πολλά!
Η εμμονή στα ίδια πράγματα κάνει τη ζωή βαρετή και άχρωμη. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δε μένουν στα ίδια, που κυνηγούν τη ζωή και τις ευκαιρίες που αυτή προσφέρει.
Βασικά θα ‘θελα να γράψω κι άλλα, μα δε μου ‘ρχονται! Ελπίζω να πιάσατε το γενικό νόημα, αυτά για σήμερα…

Το τραγούδι το άκουσα πρόσφατα μου άρεσε αρκετά. Σχετίζεται και με το post κατά κάποιο τρόπο. Ελπίζω να αρέσει σε όλους!

The All-American Rejects – Move Along

Μπείτε και στη γκαλερί, έβαλα κάποιους από τους πίνακές μου.

Λίγα πράγματα

10 Μαΐου, 2008 στο 8:04 πμ | Αναρτήθηκε στις Music, News | 3 Σχόλια
Ετικέτες:

Δε θα γράψω πολλά.

25 Ιουνίου

Αθήνα

Terra Vibe Park

Linkin Park

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε

Επόμενη σελίδα: »

Blog στο WordPress.com.
Entries και σχόλια feeds.