Έχει πλάκα

16 Ιουλίου, 2008 στο 5:40 μμ | Αναρτήθηκε στις Ότι μου κατέβει | 5 Σχόλια

Παραλίγο να κάψω το γραφείο μου σήμερα.
Φωτιά πάνω σε νερό. Έσβησε μόνη της, ευτυχώς το είχα προβλέψει :-)

Το κουτάκι που είχε το νερό ήταν πλαστικό, με αποτέλεσμα να αρχίσει να λιώνει από τη φωτιά που τροφοδοτούσαν οι πρώτες ύλες στην επιφάνεια του υγρού.
Στο τέλος χύθηκε το φλεγόμενο νερό πάνω στο γραφείο (έπεσε και λίγο στο πάτωμα) και σταμάτησε να καίει.
Περιμένω τώρα να στεγνώσει και βρήκα ευκαιρία να γράψω ποστ…
Η μάνα μου έπιασε τη σιχαμερή μυρωδιά του καμένου πλαστικού και ετοιμάστηκε για έφοδο, ευτυχώς πρόλαβα και την απώθησα έγκαιρα με χαζές δικαιολογίες, αλλιώς τώρα θα είχα σπασμένα πόδια.

Πλάκα έχει να καις πράγματα.

Να τα καις με διαφορετικούς τρόπους είναι ακόμη καλύτερο. Έχει περισσότερη πλάκα.

Κάπως έτσι ήταν (σε κλίμακα γραφείου):

Ας γράψω και για τίποτε άλλο τώρα που βρήκα την ευκαιρία και έχω κι όρεξη.
Βασικά κάτι ήθελα να γράψω, αλλά τα δάκτυλα είναι τόσο μα τόσο βαριά…

Έχει πλάκα να μην κοιμάσαι το βράδυ.
Να κάθεσαι στα πλακάκια του μπαλκονιού και ο αέρας να ταράζει τις φαρδιές σου πυτζάμες.
Να νομίζεις πως κρατάς το φως, ενώ το μόνο που έχεις στο χέρι σου είναι το mp3 player που φωτίζει επειδή αλλάζεις τραγούδι.
Να χαμογελάς σαν τρελός, τοποθετώντας περίεργα τα χείλια σου.
Και να φταρνίζεσαι, σπάζοντας που και που την ησυχία της νύχτας.

Είναι αστείο πραγματικά…